Był czas, kiedy prawie każda wiejska rodzina brytyjska, która hodowała pszczoły, wyznawała ciekawą tradycję. Zawsze, gdy w rodzinie dochodziło do śmierci, ktoś musiał wyjść do uli i powiedzieć pszczołom o straszliwej stracie, jaka spotkała rodzinę. Niezastosowanie się do tego często powodowało dalsze straty, takie jak opuszczenie ula przez pszczoły, brak produkcji wystarczającej ilości miodu lub nawet ich śmierć. Tradycyjnie pszczoły były na bieżąco informowane nie tylko o stracie w rodzinie, ale o wszystkich ważnych sprawach, w tym narodzinach, małżeństwach i długiej nieobecności z powodu podróży. Jeśli nie powiedziano pszczołom, przypuszczano, że zdarzą się różnego rodzaju nieszczęścia. Ten szczególny zwyczaj jest znany jako „mówienie pszczołom”.
Praktyka mówienia pszczołom może mieć swoje korzenie w mitologii celtyckiej, która utrzymywała, że pszczoły są łącznikiem między naszym światem a światem duchów. Więc jeśli miałbyś jakąś wiadomość, którą chciałbyś przekazać komuś, kto nie żyje, wszystko, co musiałeś zrobić, to powiedzieć pszczołom, a one przekazałyby wiadomość. Typowy sposób mówienia pszczół polegał na tym, że głowa gospodarstwa lub „dobra żona” wychodziła do uli, pukała delikatnie, aby zwrócić na siebie uwagę pszczół, a następnie cicho szeptała w żałosnej melodii uroczyste wieści . Drobne rymowanki rozwinęły się na przestrzeni wieków specyficzne dla danego regionu. W Nottinghamshire żonę zmarłego słyszano cicho śpiewającą przed ulem, „Mistrz nie żyje, ale nie odchodź; Twoja pani będzie dla ciebie dobrą panią ”. W Niemczech słyszano podobny kuplet, „Pszczółko, nasz pan nie żyje; Nie zostawiaj mnie w mojej udręce ”. Ale związek między pszczołami a ludźmi wykracza poza przesądy.
Faktem jest, że pszczoły pomagają ludziom przetrwać. Wiadomo, że 70 ze 100 najpopularniejszych gatunków roślin uprawnych, które karmią 90% populacji ludzkiej, jest zapylanych przez pszczoły. Bez nich te rośliny przestałyby istnieć, a wraz z nimi wszystkie zwierzęta, które je zjadają. Może to mieć efekt kaskadowy, który doprowadziłby do katastrofalnego wzrostu łańcucha pokarmowego. Utrata ula jest znacznie gorsza niż utrata zapasu miodu. Konsekwencje zagrażają życiu. Mówienie pszczołom podkreśla głęboki związek człowieka z owadem.
Art: The Bee Friend, obraz Hansa Thoma (1839–1924)
Komentarze
Prześlij komentarz