Być stułbią

Matka jest tylko jedna. Ma też zwykle jeden mózg i przeważnie dwie ręce. Gdy wieczorem najstarsze dziecię miota się, że przecież już powtórzyło kinematykę i ma w małym paluszku, ale wywala się na pierwszym rzuconym mu pytaniu i po pięciominutowym powtórzeniu ciśnie znów by je przepytywać, bo już umie to sprawdź, zobacz, że opanowało, bo chce mieć szybko z głowy, młodsze zaczyna beczeć, ponieważ nie ma korektora i nie zrobi akapitów, a zapomniało je stosować w charakterystyce Miziołka, którą zaczęło tworzyć jeszcze w szkole i musi skończyć, no ale mama przeczytaj czy jeśli tak napisało, to będzie dobrze i czy czegoś nie brakuje o Miziołku (czy ja w ogóle czytałam Dynastię Miziołków?!), a średnie pyta czym dokładnie jest stułbia (dżizas?!) i dlaczego nazywa się płowa (?!), to mam ochotę, ogromną, niepohamowaną ochotę... zostać w takim momencie stułbią. Chromoliłabym fakt nieposiadania korektora, a kinematykę miałabym tak naturalnie opanowaną, jak tylko parzydełkowiec potrafi mieć. 




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Święty Graal

Obraz
Nie chciała przyjść góra do Mahometa, przyszedł Mahomet do góry. Nasze bezczelne wilgi okazują się być Świętymi Graalami fotografów przyrody. Nic to, że Święte Graale drą dzioba, zerkając nam bezwstydnie przez okno do sypialni, nic to, że zaglądają do kuchni i bawią się w zjeżdżanie z wycieraczki po szybie samochodu na maskę. Nic to, że okupują nasz dom. A ślady okupacji z westchnieniem odkrywam na elewacji, szybie, deskach tarasowych. Okupacja przez Święte Graale, to nie byle c o!  Z tego więc powodu dwa Mahomety Fotografii Przyrodniczej Fotoczaty zajechały nam na siedlisko z całym dobrodziejstwem swego inwentarza. Wpierw jednak przeszliśmy się na spacer. Po 10 minutach, w stanie sugerującym prawie zatrzymanie akcji serc, po spotkaniu z łanią, pęczkiem Świętych Graali i innych ustrojstw... pardone boskich stworzeń, nasze Mahomety uznały, że więcej nie zdzierżą, bo nas do cna znienawidzą i idą po sprzęt do samochodu. Poszły. Wróciły z naręczem statywów, plandek i siatek maskujących
Czytaj więcej

LeFigaro i Zofija

Obraz
LeFigaro i Zofija to dwie wilgi, które postanowiły wprowadzić do naszego, w sumie dość dynamicznego życia, jeszcze więcej dynamiki. W zasadzie zaczyna się już wszystko nakręcać od bladziocha. Rano.  LeFigaro ląduje z impetem na schodkach przed oknem sypialni i ze skrzekliwym zdziwkiem odkrywa, że śpimy: - WHAAAT?! - wydziera się po wilgijsku, co przypomina nieco angielskie słowo wyrażające zaskoczenie, wątpliwość czy niewiedzę. Wilgijski jest dźwięcznym językiem, w zasadzie pozba wionym kanciastych i warczących przekleństw.  Bardziej chwytając za serce dziwią się tylko edredony (polecam poszukać na yt odgłosów tej kaczki. Spotkaliśmy się z ich Uuuu? oooo? na islandzkiej plaży i ciężko było zachować powagę).  Wracając do wilgijskiego i „naszych wilg”. LeFigaro sprawdza przez wszystkie okna czy mieszkańcy domu spią. Łubudubu ląduje na prapecie, wysuwa szyję, zagląda i dziwi się: - WHAAAT?! Śpiiijoo?! - gdy obleci cały dom i ku swej rozpaczy zobaczy, że mimo tej rundy i 4 rano nad
Czytaj więcej