ser grzechu warty

dobra, napiszę to, chociaż może odkrywam Amerykę... bo znacie, lubicie, wielbicie. 
Po długich, żmudnych poszukiwaniach dobrego białego sera, który mógłby chociaż odrobinę zastąpić nasz uwielbiany, domowy, najlepszy🔝, kupowany cyklicznie w ramach niemalże świeckiej tradycji miastowych czasów w Tajnym Miejscu w Hali Mirowskiej, napatoczyłam się w lokalnym sklepiku wiejskim na ➡️➡️ twaróg śmietanowy SMU Strzałkowo.
Zauwielbiłam!!!! 🙌🏻👌🏻 Ku mej rozpaczy trzeba na niego polować.
Odsunęło to paraliżującą 1/2 groźbę adoptowania krowy, w związku z masakrującym faktem, że na dwie wsie, tylko dwóch gospodarzy ma zwierzę, które teoretycznie jest krową, a praktycznie nie daje mleka. Serio. Jałówki na mięso, zero szans na mleko. Ratowały nas, a raczej mnie, zaprzyjaźnione kozy. No ale dziewczyny mają i tak teraz sezonową przerwę. Twaróg śmietanowy ze Strzałkowa nie jest niestety dostępny wszędzie i w całej Polsce, na mazowszu można dostać. Warto! Taki ser chciałabym kiedyś umieć wyczarować. Jak tylko dorwę krowę, co daje mleko. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Święty Graal

Obraz
Nie chciała przyjść góra do Mahometa, przyszedł Mahomet do góry. Nasze bezczelne wilgi okazują się być Świętymi Graalami fotografów przyrody. Nic to, że Święte Graale drą dzioba, zerkając nam bezwstydnie przez okno do sypialni, nic to, że zaglądają do kuchni i bawią się w zjeżdżanie z wycieraczki po szybie samochodu na maskę. Nic to, że okupują nasz dom. A ślady okupacji z westchnieniem odkrywam na elewacji, szybie, deskach tarasowych. Okupacja przez Święte Graale, to nie byle c o!  Z tego więc powodu dwa Mahomety Fotografii Przyrodniczej Fotoczaty zajechały nam na siedlisko z całym dobrodziejstwem swego inwentarza. Wpierw jednak przeszliśmy się na spacer. Po 10 minutach, w stanie sugerującym prawie zatrzymanie akcji serc, po spotkaniu z łanią, pęczkiem Świętych Graali i innych ustrojstw... pardone boskich stworzeń, nasze Mahomety uznały, że więcej nie zdzierżą, bo nas do cna znienawidzą i idą po sprzęt do samochodu. Poszły. Wróciły z naręczem statywów, plandek i siatek maskujących
Czytaj więcej

LeFigaro i Zofija

Obraz
LeFigaro i Zofija to dwie wilgi, które postanowiły wprowadzić do naszego, w sumie dość dynamicznego życia, jeszcze więcej dynamiki. W zasadzie zaczyna się już wszystko nakręcać od bladziocha. Rano.  LeFigaro ląduje z impetem na schodkach przed oknem sypialni i ze skrzekliwym zdziwkiem odkrywa, że śpimy: - WHAAAT?! - wydziera się po wilgijsku, co przypomina nieco angielskie słowo wyrażające zaskoczenie, wątpliwość czy niewiedzę. Wilgijski jest dźwięcznym językiem, w zasadzie pozba wionym kanciastych i warczących przekleństw.  Bardziej chwytając za serce dziwią się tylko edredony (polecam poszukać na yt odgłosów tej kaczki. Spotkaliśmy się z ich Uuuu? oooo? na islandzkiej plaży i ciężko było zachować powagę).  Wracając do wilgijskiego i „naszych wilg”. LeFigaro sprawdza przez wszystkie okna czy mieszkańcy domu spią. Łubudubu ląduje na prapecie, wysuwa szyję, zagląda i dziwi się: - WHAAAT?! Śpiiijoo?! - gdy obleci cały dom i ku swej rozpaczy zobaczy, że mimo tej rundy i 4 rano nad
Czytaj więcej