Pani Potrafi

- Mama, nie mozemy iść dziś do psedskola - zdecydowanym tonem rzekł do mnie rano Antek. - A to czemu? - podniosłam brew. - Jak to?! - oburzył się małolat: - Nie widziałaś jaka za oknem gła? Nie znajdziemy pseciez dlogi do psedskola! Spojrzałam, faktycznie, "gła" choć oko wykol.

Hania jak na prawdziwą kobietkę przystało zaposiadła torebkę. Torebusię. Mini rozmiar,  z uszkami. Taki rozmiar, który pochłonie z łatwością li i jedynie karty kredytowe, ze dwie, cienką chusteczkę i szminkę, ewentualnie zostanie miejsce na kluczyk do Astona Martina. Torebeczkę Hania pożyczyła ode mnie, tj. od mamy. I obecnie nie ma wyjścia z domu bez torebki. W torebce Haneczka zdążyła już zgromadzić całe mnóstwo osobliwości, które kobiety zwykle w torebkach posiadają i noszą. W Hanusinym posiadaniu torebkowym znajdują się więc tak niezbędne przedmioty jak: mokre chusteczki, małe opakowaniątko, dwie próbki kremów (różne marki), dwa smerfy miękkie, małe, dwa malutkie woreczki, ściągane troczkiem - jeden srebrny, drugi złoty, chustka narciarska na szyję w formie kominka. Oczywiście gdy trzeba cokolwiek znaleźć tudzież wyciągnąć z torebki, Hanuś grzebie mozolnie, przekładając lub wykładając zawartość, lub ostatecznie przekręca torebusię do góry dnem i wysypuje. Ostatnio mo

Hania i Baba Lryba jedzą pieczarkową: - O, mam kuchalkę! - ucieszyła się Hania, łowiąc pieczarkę z zupy. A pieczarka poprawiając fałdkę na fartuszku spojrzała czule na Hanię.

14 mln kombinacji i jest 100 % szans, że się trafi szóstkę w totka. Przy sumie wygranej, można nawet się pokusić o stwierdzenie, że inwestycja w 14 mln losów się opłaca :-)))) Cytując klasyków: "Posiadanie pieniędzy jest lepsze niż nędza. Z powodów czysto finansowych." Woody Allen. Dziś rekordowa, jak mawia Antek, "kulumacja" - gramy?

Odkryliśmy dzięki Maciejowi Ulewiczowi czytającemu w czwartkowe popołudniowieczora w Radiu PiN. Zauroczenim. Polecamy. " Dawno, dawno temu o świcie doktor Zaskroniec usiadł przy biurku, podrapał się przez chwilę w łysinkę gęsim piórem, poprawił okulary, a następnie otworzył kajecik w kratkę (z napisem „Pamniętnik” na okładce), po czym umoczył pióro w kałamarzu pełnym zielonego atramentu i na pierwszej stronie wykaligrafował: „Wyleczyłem notorycznego krwiopijcę Uprzykrzonego Edmunda z krwipicia. Pigułka, czopek, pigułka, czopek, pigułka. Od dziś Uprzykrzony Edmund pije tylko sok z buraków”. Doktor odłożył pióro, zamknął oczy i westchnął. To była dłuuuga noc, a on nagle poczuł się bardzo, bardzo stary i bardzo zmęczony..."

Wygląda na to, że mogę być uczulona na ciemny barwnik.. Zanim się nie uporam z odczynem alergicznym będę walić po oczach optymistyczną jasnością. I wtedy wchodzę ja, cała w bieli :-) Żegnajcie czarne koronki. Idę w białą, sportową skarpetę oddychającą i nie wchłaniającą potu...

Teść wybrał się na ryby. Z wędką, znajomym, nad morze. Bałtyckie, nasze polskie. Pogoda sprzyjała lwom morskim więc 3/4 ekipy żeglującej się pochorowała. Ryby musiały poczekać. Wreszcie branie. Lodówka turystyczna wypełniła się filetami z dorsza. Po drodze jeszcze grzyby. Ze dwa kociołki po farbie śnieżce i jogurcie naturalnym 5l. - Ile Wam tych filetów przełożyć - zapytał Teść znad zlewu, przekładając z jednej folii do drugiej połacie rybne. Bosh. Co ja zrobię z taką ilością rybów?! Na wszelki wypadek dopakowałam w jeszcze trzy torby foliowe, zapakowałam szczelnie razem z ziemniakami do owej lodówki turystycznej i potem do bagażnika. Siup! Żeby tylko te dorsze nie wylazły, bo nie dopiorę tapicerki bagażnika. Fuj. Czuć, że świeża ryba! Zdrowa, kwasy Omega i takie tam. Mniam. Do tego 5 litrów tych grzybów jogurtowych ze śnieżką. Z tym się uporałam, zblanszowane i do zamrażarki. Teraz siedzę i główkuję jak się uporać z dorszami. Może klasyka? Roladki z dorsza i smażone por

- Mama, popatrz zrobiła mi się dziura w skarpecie! - Pit machnął mi demonstracyjnie stopą. - Oo, faktycznie.. - rzuciłam okiem. Że też musiałam gdzieś podziać niezbędnik z nićmi, igłami i całym tym ustrojstwem. Mam tylko białą, w dodatku cienką nitkę, a igły to już dawno szlag trafił. Wszystko więc zasuwam na biało. Oczywiście gdy znajdę igłę. Ostatnio zszywałam psią smycz. Gumowaną na dodatek. - Ale nie martw się, mogę się w tym miejscu za to podrapać! - dorzucił Pit wesoło zademostrawszy. I od razu na duszy zrobiło mi się lżej!

Trwa WyścigwPokoju. Nagle... Crashdupbęc! -  Auuuaaaa, Maaamoooo Anteeek mnie udeerzyył w huulajnooogę! - Pit bardziej z zdezaprobatą niż bólem był uprzejmy poinformować gdzieś z daleka, z drugiego pokoju. No i po zawodach. Pardone, zawodnikach. Bo oberwać w hulajnogę, nie w kij dmuchał.

- Aghrraaa!! - zielona ręka szkieletora rozcapierzyła palce znad murku. - Aaaa!! - zatrwożyliśmy się nad śniadaniową kawą z 1/2. - Co to?! - Agrhaaa!! - ręka rozmachała się na całego. - Weź mnie za rękę i przyytul - drżącym głosem, wykorzystując sytuację, wyszeptałam do 1/2. - Hihihihi - szkieletor prychnął po cichu. - Rzucę w niego czymś by go odpędzić - konspiracyjnie ustaliliśmy. - Bum! za murek poleciał pluszak, towarzysz śniadaniowy Hanki. - Pffff - zareagował szkieletor, ale łapa na chwilę zniknęła. Przygotowaliśmy się na blok, czując że pluszak zaraz wróci. Wrócił. - Mamaa! Tataa! - Antek wpadł do kuchni. - Zobaccie co mam, to lecę po jesce. - Antek wypadł z kuchni. - O Piotlek!! Co tu lobis? - zaczepił po drodze. - Ciiiiiiiiiiichooooo! Idź sobie... - wysyczało zza murku i zaraz się zmitygowało: - AGRHHHAAAAUUUU! wymachując zieloną łapą. Kawa po śniadaniu może być zaprawdę pełna wrażeń.

- Mamo, ja chyba jestem lunatykiem, bo kładę się u siebie a budzę się u Was.. - Pit westchnął kręcąc głową: - To jak następnym razem przyjdę, to przyjrzyj się czy mam otwarte oczy i kojarzę, dobrze?

Toniu dostał dziś upomnienie za jakąś akcję z Marcelem w przedszkolu. Rozmawiamy i wyciągamy konsekwencje. - Mama a jak to Marcel będzie mi dokucał, tez będę miał slaban?-Toniu zrobił nieco przestraszoną minę. - A co zwykle robisz gdy Cię Marcel bije? - No, to ja mu oddaję - zmarszczył się Toniu. - A nie wolisz powiedzieć o tym pani? - Niee sam sobie to załatfiam - rzucił zdecydowanie Toniu.

- Dlaczego Piotlek jest stalsy ode mnie? - Choćby dlatego,że pierwszy się urodził. - A co takiego zlobił Piotlek ze się pielwsy ulodził?

- Dziś bawiłem się z chłopakami i nie łaziłem za Rebeką, by jej dać trochę spokoju - stwierdził Piotrek. - Ale chłopaki wymyśliły taki tor - Pitu podskoczył rozentuzjazmowany - Z taką niesamowitą pętlą i wyrzutnią i samochody tak się napędzały i wylatywały błyskawicznie - Pit złapał oddech - Ale ciągle w stronę Rebeki. No, co zrobić.. - pokręcił głową.

Ekipa dostała zadanie bojowe posprzątać swój pokój przed kąpielą. Wiadomo, im dłużej się będą guzdrać tym krócej kąpać lub nie zdążą na bajkę. - Jak Wam idzie? - zawołałam kontrolnie. - Słaaabo - odwołał Pitu: - Antek w ogóle nie chce sprzątać, a Hania mu pomaga w niesprzątaniu!

- Babciu wiesz? Jak będziesz coraz starsza, to coraz mniej się będziesz na nas denerwować - zawyrokował Piotrek. - Taak? - podniosła brwi BabaLryba. - Yhym, bo Ci neurony znikają.. - pokiwał głową zadumany Pit.

- No i blawo, zamocyłaś mi pizamę! - naburmuszył się w łazience Antek po myciu paszczy. - Mamo, jeśli Antek mówi "brawo", to się nie przejmuj, on tak ma.. - pocieszył mnie szeptem w okolicy mego biodra Pitek.

- Mamo, co to znaczy AERODYNAMICZNY? - dobiegło do mych zaspanych uszu o 6:40.